Тәкәппарлық — жарға жығады…

Бүгінгі адамдар тым тәкәппар болып барады. Бір-біріне құрметі жоқ. Тіпті, түсінуге тырысайық түгілі, сөзіне құлақ та салмайды.
Жүйкеміз тозып біткен. Ватсаппен келген 1 минуттық аудиохабарламаны соңына дейін тыңдауға төзіміміз жетпейді. Сол дауысты хабарламаны қалыпты 1 деңгейімен емес, 1,5 немесе 2 деңгейімен тездеттіріп, жынды адам сияқты тыңдап шығамыз.
Неге?
Себебі, толассыз асығыспыз.
Қайда асығамыз?
Өсек есітуге не оқуға асығамыз. Қолымыздағы телефонның іші толған қоқыс: өсек-аяң, боқтау-боғауыз т.б.
Соның біреуін естімей қалсақ, өліп кететіндей асығамыз…
Не сұмдық?
Түкке керексіз ақпаратсымақтар мен жалаңаштанған еркек-әйелдер…
Кітапты қолымызға алмаймыз, газет-журнал қарамаймыз…
Тек қана телефон мен өсек…
Баяғыда бір тәкаппар адам ел­дің арасында аяғын созып, кері­ліп отырған екен, мұны көрген Қо­жа­насыр да оған қарай аяғын созып алады. Бұған тәкаппар адам ашуланып, айғайлайды:
— Өй, сен маған құрметсіздік жасадың ғой, сені мен есектің арасында қанша айырмашылық бар өзі? — дейді.
Сонда Қожанасыр дереу өзімен әлгі адамның арасындағы қашықтықты өлшеп:
— Есек пен менің арамдағы айырмашылық 3 метр, — деп жауап берген екен.
***
Сірә, бүгінгі тәкәппарлар мен есектің арасы да алыс емес…

Қажымұқан ҒАБДОЛЛА.