«Күйеуді қадірлеу»
Ерте заманда бір ауылда Ақжайнақ есімді дана әже өмір сүріпті. Оның шаңырағы берекеге толы, балалары да, келіндері де тату-тәтті өмір сүрген екен. Бір күні ауыл әйелдері әжеге келіп:
Әже, сіздің үйіңізден ұрыс-керіс шыққанын көрмедік. Бізге де осындай бақыттың сырын айтыңызшы. Қалайша бәрі тату-тәтті? – деп сұрады.
Ақжайнақ әже жымиып:
Қыздарым, бақыттың сыры шаңырақтағы күйеуді қадірлеуде. Қазақ күйеуді төрге отырғызып, оның ар- намысын биік ұстаған. Өйткені күйеу үйдің тірегі, баланың әкесі, отбасының қорғаны. Ал тірек мықты болса, шаңырақ та берік тұрады, – деді.
Әйелдердің бірі таңданып:
Бірақ әже, кейде күйеуіміздің мінезі ауыр, сөзімізге құлақ аспайды. Сонда да қадірлеу керек пе? – деп сұрады.
Әже басын изеп:
– Иә, қызым. Себебі күйеуіңе көрсеткен құрметің – балаларыңа берілетін тәрбие. Балалар әкесін қадірлемесе, ертең өз өмірінде ешкімге құрмет көрсете алмайды.