Бұғауға көнбеген Баһадүр

Жаратушы Алла Тағала әлемді, адамды жаратқан соң, сол адамдарға арнайы мекендер берді. Сол мекенде әртүрлі тілдерді, сан түрлі мінез-құлықты адамдарды, ұлттар мен ұлттарды ұйыстырды. Мекендерін өзара қорғасты. Менің елім, жерім деп, бір-бірінен қорғаштап шекара жасады. Ел шетіне жау келгенде шекераны қорғайтын батырлар, елді бастайтын ақылгөй даналарды жаратты.  Ел мен жерді күштілер соғыспен, күшпен, әртүрлі  айламен басып алып жатты. Сондай сан қилы ауыр тағдырды қазақ ұлысы ба басынан кешті. Жарты әлемді билеген Шыңғыс хан, одан қалды Алтын орда, көк орда, қазақ хандығы ыдырап, ел басына күн туды.  Қой үстіне бозторғай жұмыртқалаған Абылай заманы өтіп, Ресей қазақты бодандыққа алды. Соңында қызыл империяның жасанды қырғыны қазақтарды өз елінде үнін шықпастай тұншықтырып тастады. Алдымен қазақтың қаймағы – ардақты тұлғаларын, екінші көшпенділердің  малын құртты. Үшінші қазақ жерін бөлшектеп, қазақты жер бетінен жоюды қызыл коммунистер, орыс шовинистері алдына берік мақсат қылды.  Бұл өткен ғасырдың ортасынан кейін тым үдеп, қазақ жерін бөлшектеу саясаты ымырасыз жүрді.  Әсіресе бас жүгеріші атанған Н. Хрущевтің қазақ жерін бөлшектеу саясатына арыстандай айбат, жолбарыстай қайрат танытып қарсы тұрған қазақтың арда ұлдарының бірі және бірегейі Жұмабек Ахметұлы Тәшенев  болатын.  Бірінші Алла, екінші Ж. Тәшеневтің арқасында солтүстік облыстар орыс жері болудан аман қалғаны ақиқат…

Алаштың ұлы тұлғаларының бірі, қоғам, мемлекет қайраткері Жұмабек Ахметұлы Тәшеневтің 100 жылдығына орай,  көкшелік жерлестері Қ.Мұқатаев, Ш.Тоқмурзин, Б.Көшімбаев, С.Абдрахмановалар дәйекті мақала жазып, ескерткіш қоюға бастама көтеріп жүр. Оған себеп те бар.  Ж.Тәшеневтің елге, әсіресе ел шетін аман сақтап қалуда сіңірген еңбегі орасан зор.  Жерлестерімнің игі бастамасын қолдап, А.Тәшеневтің ерен ерлігі мен еліне сіңірген еңбегінің бір парасын ел есіне салуды жөн көрдім…

 

 

Ж.Тәшеневке көше атын бергізген азамат

 

Ардақты жерлесін ұлықтауға аянбай тер төгіп, Ж.Тәшеневтің атына көше беруге ұсыныс жасап, игі істі жүзеге асырғандар да баршылық. Соның бірі дербес зейнеткер Болат Көшімбаев деген ағамыз екен. Ол Ж.Тәшенев жайлы  сонау 2008 жылы орталық «Новое покаление» газетіне «Человек эпохи» атты мақала  беріп, еңбегін ұлықтапты.  Болат ағамыз Жүкеңнің еңбегін ұлықтаумен қатар Ақмола облысының орталығы Көкшетау қаласынан көше атын бергіздіреді. Көше атын бергізу оңайға соқпаса керек.  Айтысып, тартысып жүріп, Болат аға атақты ұшқыш  В.П.Чкаловтың атындағы көшені «Ж.Тәшенев» көшесі деп ауыстыртыпты.  Байқап отырсаңыз, Болат Көшімбаев ағаның да  атқарған ісі ерлікке пара-пар. Еліміз қанша тәуелсіз десек те, Ресейге тәуелділіктен арыла алмай отырмыз. Солтүстікте бір орыс отырса, он қазақ жапырылып орысша сөйлейміз. Үш қазақтың бірі ана тілінде сөйлей алмайды. В.П.Чкалов көшесін Ж.Тәшенев деп өзгертуге орыстарға  қосылып, қарсы шыққан қандастар да болыпты. Орыс ұлтының өкілдері біразға дейін жергілікті баспасөз арқылы Б.Көшімбаевтың құлағын шулатса керек. Бірақ, ақиқатты түсінетін адамдар бар екенін  Б. Көшімбаев жергілікті «Бұқпа» газетіне  жазған «Дәуір адамы» мақаласында атап өтіпті. Мақаласында бұрындары аудандық әкімдіктерде қызмет еткен  И.В.Кислина: «У. Булат Ахметжановича такая гражданская позиция, что он смог противостоять председателю Совмина СССР Рыжкову Н.И. по поводу земли в с. Володаровка для строительства фабрики биологические оружия. Этим  — он спас не только, Северный Казахстан, но и огромную прилегающую территорию от болезни и бедствия» деген сөзін әдейі келтіріпті.  Бұл дәйек қазақ жерінің әр пұшпағына көз тіккен лауазымы жоғары  орыс шовинистеріне қарсы  тұрар ұлдардың әрқашан болғандығының айғағы. Б.Көшімбаев жоғарғы мақаласында көше аты қандай тартыспен берілгені жайлы жаза келе, Ж.Тәшеневке ескерткіш орнатуды ұсыныс еткен. Ұсыныс етіп қоймай, оны ел, мемлекет алдына қойып, жүзеге асыратын адамды сайлағанын жазыпты. Бұл – өте құптарлық іс.

 

Жұмабек кім?

 

Жұмабек Ахметұлы Тәшенев (бұрынғы Целиноград облысы Вишнев) қазіргі Ақмола облысы Аршалы ауданына қарасты Бабатаң қыстағында 1915 жылдың 20 наурызында дүниеге келген. Ол 1932 жылы Ақмоладағы құрылыс техникумын, 1955 жылы КОКП ОК жанындағы жоғарғы партия мектебін бітіріп, 1962 жылы экономика ғылымдарының кандидаты атағын  қорғаған. 1962 жылдан соң аудан, облыс деңгейінде лауазымды қызметтер атқара жүріп, 1952 жылы  Ақтөбе облыстық  партияның бірінші хатшысына сайланады. 1955 жылы 40 жасында Қазақ ССР-ның Жоғарғы Кеңесінің төрағасы, 1960 жылы 45 жасында Қаз ҚСР министрлер кеңесінің төрағасы болады. 1961-1975 жылдары Шымкент облыстық атқару комитеті төрағасының орынбасары болған. «Ленин», «Еңбек қызылту», «Құрмет белгісі» орденімен марапатталған. Ж. Тәшенев  1986 жылы 18  қарашада Шымкент шаһарында дүниеден озыпты.

Сөз басында айтқандай, Кеңес Одағының  бірінші қожайыны Н.Хрущев Қазақстанның  солтүстік облыстарын Ресейге қосуға ынта танытқанда Ж. Тәшеневтің арыстандай ақырып қарсы тұрып, тоқтатуының өзі бір басына ескерткіш тұрғызуға жетерлік ерлік. Н.Хрущевтің бұл ұсынысына  республиканың бірінші басшысы Д. Қонаевтің өзі   үнсіз қалады. Ал Жұмекең үзілді-кесілді қарсы тұрған. Бұл, әрине, Н.Хрущевке, оның ықпалындағы адамдарға жақпағаны рас. Сөйтіп, Отанын бөлшектеуде кеудесін тосып, ақыл-парасатымен артында өшпес тарих қалдырған қайран Жұмекең қызметінен төмендеп, Шымкент облысының атқару комитеті төрағасының орынбасарлығына қуылады. Жұмекең орынбасар қызметін өзінен жоғарғы басшылардан артық атқарған. Халық құрметіне бөленген. «Дін – апиын» деп безіп жүрген заманда ол Түркістандағы Қожа Ахмет Йасауи кесенесіндегі топырақ астында жатқан шығыс моншасын қалпына келтіреді. Бұл ұлтының салтын, дінін құрмет тұтқандығының белгісі.  Ж.Тәшеневтың іскерлігін өз ұлтымыз бағаламаса да, өзінен жоғары тұрған Шымкент облыстық партия комитетінің бірінші хатшысы В.А.Ливенцовтың өзі мойындаған екен. Бұл сәл кейін. Жүкең респубика басқарып тұрғанда ел экономикасы қарыштап дамыған. Бірер мысал. Егіс көлемі 6 млн гектардан 22 млн гектарға, мал басы 34 миллионға өскен. Әлеуметтік сала жақсарады. Бес жылдық межеде 690 мың пәтер салынып, 6140 кітапхана, 5140 клуб, 4777 киноқондырғы, 25 музей, 19 облыста театр халыққа қызмет етіп тұрған.  Бұның көбі Ж.Тәшеневтің еңбегінің жемісі десе болады. Ж.Тәшеневтің тарыққан жандар мен таланттарға  қамқорлығы республикадан асып,  Кеңес шеңберіне жеткен. Ж.Тәшенев КСРО Жоғарғы Кеңесі төрағасының қызметін уақытша атқарып тұрыпты. Себебі Кеңес одағы  құрамындағы республикалардың жоғарғы кеңес төрағалары одақ төрағасының орынбасарлары санатында  болған. Мәскеудегі  бүкілодақтың   төрағасы еңбек демалысына шыққанда, республикадағылар барып, уақытша қызметін атқарады екен. Сондай бір кезде Жүкеңнің өмірінде алтын әріппен жазылатындай оқиға болыпты. Осындай  Жоғарғы кеңес төрағасы қызметін атқару кезінде белгілі украин ғалымы істі болып, ісі қаралады. Ғалымға өз қызметкерін өлтірді деген айып тағылып, өлім жазасына кесуге үкім шығады. Үкімге Ж.Тәшенев қол қоюға тиіс болады.  Жүкеңнің ойына қыршын кеткен қазақ боздақтары, өз ағалары Алаш тұлғаларының жазықсыз құрбан болғаны түсті ме, кім білсін, үкімге қол қоймайды.  Ауызда мейірім айтылғанымен, істе жауыздық жайлап жатқан жүйенің қыр-сырын жақсы білетін Жүкең, ол адамды көрмесе де жазықсыз екенін сезіп, түрмеге барып қарт ғалыммен кездеседі. Кінәсіз екенін біліп, істі қайта тергетеді.  Әрине, кеңестік жүйе, жоғарғыға табынған заман,  Кеңес қызметкерлері «төраға К.Е.Ворашиловтың  өзі келіскен» деп қарсылық танытқанда, тыйып тастайды. Қазақ «баран» атанған Советтік заманда аюдай ақырып отырған лауазымды  шовинистерді мысымен де, ісімен де, білім, білігімен, адалдығы, әділдігі, адамгершілігімен, қазаққа біткен қайсар мінезімен басып тастағанына қалай айызың қанбайды?! Сол ғалым ақталып шығады. Өлтірген адам кейін анықталып, жазасын алады. Бұл істе  Ж. Тәшеневтен басқа  болса, істің жайы тек Аллаға ғана мәлім күйі қалар  ма еді, кім білсін. Тарығып жүрген  М.Жұмабаевтың жұбайы Зылихаға Қызылжар қаласынан пәтер алып берген Жұмабек Тәшеневтің ісі  жесірін жылатпаған, жетімін қаңғыртпаған, асылын ардақтаған ұлттық болмыс көрінісі еді. Алматыға  Абай ескерткішін орнатып, осы ескерткіштен бастау алатын даңғыл орнатқан да Жүкең болатын. ХХ ғасырдың 30-50 жылдарындағы зұлматтың құрбандарын ақтайтын комиссияны басқарған кезінде қазақтың белгілі ғалымдары мен мемлекет қайраткерлерін абақтыдан   босатқызды. Олардың ішінде атақты тарихшы Ермұхан Бекмаханов, Бек Сүлейменов, сыншы ғалымдар Есмағанбет Смаилов, Мұхамеджан Қаратаев, Сейділ Телжанов, қаламгерлер  Хамза Есенжанов, Зейін Шашкин және осы топтың ішінде  орыс халқының жазушылары Галина Серебрякова, Александр Солженицын де болыпты. Ж.Тәшенев қазақ тілі шеттетіліп, «Қазақ әдебиеті» газеті жабылғалы тұрғанда бірінші хатшы И. Яковлевпен айқасқа түсіп,  газетті жабылудан аман сақтап қалады.

Жүкең  белгілі жазушылар С. Мұқанов пен Ғ. Мүсіреповтың өтініші бойынша қазақтың хас батыры Б.Момышұлына «Кеңес одағының батыры» атағын бергізуге де атсалысады. Өкініштісі уақыт тапшы, орындай алмайды. Мәскеуге барғанда батырдың құжаттарымен танысады. Екінші реткі ұсыныста маршал И.С.Конаевтың Бауыржанның соғыс кезіндегі кей қылықтары Кеңес офицерлерінің ар-ожданына қайшы келгендіктен, батыр атағын беруге болмайды деген қорытындысын көреді. Жүкең И.С.Конаевты шақыртып алып пікірін сұрайды. Бірақ, И.С.Конаев та тегін адам емесі белгілі. «Мен бір рет айтқан пікірімді қайта өзгерткен жан емеспін, бұл пікір де өзгермейді» деп, көнбеген екен. Ж.Тәшеневтің шарапаты Е.Әуелбеков, С.Имашеев, Б.Әшімов, С.Құсайынов сияқты ел басқарған белгілі адамдарға тигені айтылады. Жұмекең 1951 жылы Ақтөбеде бірінші хатшы болып тұрғанда Саттар Нұрмашұлы Имашев обкомның лекторлар тобының жетекшісі екен. Ол Алматыға жоғарғы партия мектебіне аспирантураға кетерде «заман сендердікі, жассыңдар, оқыңдар. Әлі-ақ  біздің орнымызды басасыңдар. Ел мен жердің қамын ойлатын азамат бол!» деп, батасын беріп шығарып салады. Бұл Ж.Тәшеневтің қазақи бауырмал, көңілінің ақтығы және еліне қорған болатын азаматтарды тани білуі десе, жарасады.  Шындығынан сұмдығы басым қоғамда талай рет нар тәуекелге барып, өз тағдырын құрбан етіп, ұлты алдындағы парызын адал өтеген, Ж.Тәшенев ұлтының ұлы, халқының панасы болып, елінің бағы мен бақыты, қуанышы, шаттығы үшін күрескенінің жемісін бүгінгі күні тәуелсіз еліміз толық көріп отыр десе, артық емес. Кезінде қазақтың классик жазушысы Ғ.Мүсірепов Жүкеңе арнап: «Біз ЦК емеспіз, біреуді бір орыннан алып, бір орынға қоя алмаймыз. Жазушы деген халық кісіге мақтағанда өз жүрегінен орын береді. Менің жүрегімнің төрінен орын алатын менің ер інім, еркек інім Жұмабектің қадамы құтты болсын!» деген жүрекжарды лебізі бүгінде мәнін жоғалтпай, кешегіден де асқақтап тұр.

Тере берсе мысал көп. Сөзді қысқартып, ұлы тұлғаның атқарған игі істері әлі де дәйекті болуы үшін А.Тәшенев жайында Кәрішал Асан Атаның жазған «Шынжырда өскен жолбарыс» кітабынан үзінділер келтіруді жөн санадым. Бұл еңбек өте нақты, тартымды жазылған еңбек деп, ел ағалары бағалап жүр.

 

Хрущевпен тайталасқан Тәшенов

 

(Кәрішал Асан Ата жазбасынан. Қысқартылып өңделді.)

Жоғарыда атап өткен Шымкент облысының бірінші хатшысы В.А.Ливенцов бірде Ж. Тәшеневті шақыртып алып, реніш білдіреді.

– Скажите пожалуйста, Жумабек Ахметович, почему все посетители идут к вам, а не обком?!  – деп наразылық танытады. Жүкең тайсалмай:

– Я их не приглашаю к себе. Люди сами приходят. Наверное, они не хотят бюрократических волокит. Потому что они идут туда, где конкретно решаются их вопросы, – деп, алып жайлап.  – Видимо, работникам Обкома надо будет совершенствовать свою деловитость и дееспособность?! – десе керек. Сол В.А. Ливенцовтың Жүкеңді мойындағанын қысқаша  жоғарыда жазғанбыз. Енді  соны сәл тарқатайын. В.А.Ливенцов та ер екен. Ол 1964 жылы желтоқсанда  КПСС  ОК-нің хатшысы Титовтың көзінше Қазақстан Компартиясы Орталық Комитетінің пленумы мәжілісінде айтқанын Асан Ата былай келтіріпті.

– Как известно, Хрущев самовольно сняв предсовмина Казахстана Ж.А.Ташенева присал его к нам зам. Предом облисполкома, дабы по издеватья над строптивостью опального премьере. Однока, товарищ Ташенев благодаря своим незаурядным способностям и честности стал ныне самым уважаемым человека на юге Казахстана?». (Президент архиві. Қазақстан КП ОК-нің 1964 ж. желтоқсандағы Пленум материалы). Тың игеру кезінде Көкшетау облысында совхоз директоры, кейін аудан, Тың өлкесі аткомының бірінші орынбасары, Қырғызстан Министрлер кеңесінің бірінші орынбасары,  КПСС ОК инспекторы, Украинаның Полтава обкомның бірінші хатшысы болған Ф. Моргун деген лауазым иесі азамат өзінің естелік кітабында Ж. Тәшеневтің іскерлігін жоғары бағалап жазған. Жоғарыда айттық, қайта айтамыз. Бір емес, екі бірдей өзге ұлттың лауазым иесі  Жүкеңді төбесіне көтере мақтауынан артық не, айтамыз. Қазақ мақтаса, әй, қойшы, өзіміз ғой дер едік.

Тағы бір ерлігі… Тағы да Кәрішал Аса Атаға жүгінейік:

– СОКП-ның  ХХ съезінен кейін Л.И.Брежнев  СОКП ОК хатшысы болып тағайындалады. Артынша И.Брежнев Алматыға келіп КП ОК бюросын өткізіп, өз орны – бірінші хатшылыққа И.Яковлев, екіншіге Н. Журинді отырғызбақ болады. Осы кезде бюро мүшелері қазақтар үнсіз қалады. Басынуға шыдамаған Ж. Тәшенев суырылып шығып:

«Қазақстандағы игерілген тың жер, одан өндірген астық көлемі әлемге әйгілі. Бұл күрделі өзгерістерді жүзеге асыруға қазақ халқы, партия ұйымы тәрбиелеген кадрлар өздерінің қабілетін көрсетті. Миллиондаған адамдар келіп, жүздеген совхоздар пайда болды. Оларға орысша атаулар берілді. Оған қазақтардың қарсылықтары болмады. Үлкен істе талай саңлақтар өсті. Аудан облыстарда орталық аппаратта, министрліктерде екінші хатшылыққа лайық қазақ азаматтары аз емес. Мына отырған ОК-ның ауылшаруашылығы жөніндегі хатшысы Фазыл Кәрібжанов кімнен кем? Ол екінші хатшылыққа жарамай ма? Осындай дайын кадрларды көзге ілмеу мені таңғалдырады. Мен мұны қазақ кадрларын білгісі келмегендік, не оларға сенімсіздік таныту деп түсінемін. Бірінші, екінші хатшылық қызметке қазақ кадрларын жолатпау белгілі бір дәстүрге айнала бастады. («Егемен Қазақстан» газеті, 08.04.1995 ж.).

Жоғарыда келтіргендей,  солтүстіктегі Ақмола, Көкшетау, Қостанай, Павлодар, Солтүстік Қазақстан бар  бес облысты біріктіріп, «Тың өлкесі» деген аймақ құрып, Ресейге қосу туралы жымысқы саясат ұстанған Н.Хрущев, өлкені басқаруға Т.И.Соколов деген өз адамын жібереді. Т.Соколов Н.Хрущевке арқаланып Қазақстан басшыларына бағынбай мінез көрсетеді. Мәскеуге қараймыз деген  желеу айтып,  бюджетті жоспарлауға қажет маңызды мәлімет беруден бас тартады.  Т.Соколовтың әрекетіне ашынған Ж. Тәшенев Целиноградқа келіп, өлке басшысының ожар қылығына қатаң сөгіс береді. Кемшілік  екінші рет қайталанса, басшыны орнынан алып, 24 сағат ішінде Қазақстаннан қуып шығатынын ескертіп, «Тың өлкесі» ешқашан Ресейге берілмейтінін шегелеп тұрып айтады.  Бұл 1960 жылдың күзі екен. Сол жылдары  Министрлер кеңесінде келер жылы елді өркендету жоспарын келіскен  жиында Тың өлкелік  атқару комитетінің төрағасының бірінші орынбасары А.И.Козлов деген мінберден:

– Жұмабек Ахметұлы! Біз сіздерден ештеңе сұрамаймыз. Тек Мәскеудің бөлгеніне тимесеңіздер болғаны, – деп асқақтаса керек. Бұндай жүгенсіздікке төзетін Жүкең бе? Сөйлеп тұрған көк езуді тоқтатып қойып:

– Тың өлкесі Қазақстанның құрамында, Қазақстанды елдегі Орталық партия комитеті мен Үкіметі басқарады. Сіз сол партияға мүшесіз. Сіз осы сыңарезулігіңізді қоймасаңыз, партиядан шығарып, орныңыздан аламыз. Содан соң, аяқ жетер жеріңізге барып арызданатын боласыз! – деп шорт кеседі. Мұндайды күтпеген кеудемсоқ А.Козлов желі шыққан доптай салбырап Ж.Тәшеневтен кешірім сұрайды. Бұл А.Козловтың арты қуыс болса керек. Оны Н.Хрущев қызметінен төмендетіп, осында жіберген екен. Байғұс әлін білмей, арыстанға шауып, мерт бола жаздайды.  Осы жиында «Тың өлкесі», яғни Қазақстанның бес облысы Ресейге берілмейтіні, бұл жайында қайта сөз қозғамауды жалтақбайларға қатаң ескертеді.

Кәрішал Асан Ата Ж.Тәшеневтің тым өжет болып өсуін, кітабында:

– Ж.Тәшеневтің өжет болып өсуі көрші ауылдағы рухани ағасы, қара күш пен әдіс-айланы ұштастырған  күш атасы, қазақты әлемге  танытқан Қажымұқан Мұңайтпасовтың дүниені дүмбірлеткен даңқының әсері. Сол даңқ бойына сіңгендіктен ешкімнен, еш нәрседен  қорықпай, қаймықпай өскен адам. Кіммен сөйлессе де, ойын бүкпей еркін айтатын. Ешкімге бас имейтін, бірақ басқаны төмендетіп, кемсітпейтін, – деп түйіндейді.

Алаштың ардақтысы атанған мемлекет қайраткері Жұмабек Ахметұлының халқына сіңірген еңбегі, ата-бабасының білектің күші, найзаның ұшымен қорғап қалған ата жұртының бір пұшпағын да жатқа бермеген ерлік ісін бағалау, келешекке жалғастыру – бүгінгі ұрпақтың парызы. Елін бөлшектетпеген Ж. Тәшеневтің әрекеті, оны жебеген  Алланың берекеті болмаса, Қазақстан бүгін әлемдегі жер көлемі жағынан 9 мемлекет болуы  әлдеқалай еді… Жазбамды ардақты жерлесіне ескерткіш тұрғызуды үндеген көкшетаулық еңбек ардагері Ш. Тоқмурзиннің жергілікті «Бұқпа» газетіндегі  «Ж. Тәшенев тағылымы» мақаласының соңғы сөзімен аяқтауды жөн санадым.  Мақалада: «… туған елінің мәртебесі, тұтастығы үшін арыстанша арпалысқан, басын бәйгеге тіккен есіл ерді қалайша ұмыт қалдыруға болады?! Жұмабек Тәшеневтің жарқын жүзі, ойлы кескіні, кемеңгер келбеті сом ескерткіш болып, жер шоқтығы Көкшетаудың бір биігіндей, мен мұндалап тұрса, өсіп келе жатқан ұрпаққа баға жетпес өнеге болары даусыз. Бұл елдігіміз бен ерлігімізді танытатын игі іс. Мен барлық жауапкершілікті ет жүрегіммен түйсіне отырып жерлестерімді осындай игілікті істі бастауға шақырамын. Заманында қазақ даласының үштен бірін қорғап қалған Ж.Тәшеневтің аруағы разы болсын десек, баршамыз бірлесе отырып, бір ескерткіш қоюға міндеттіміз» депті жерлес ағамыз.

Иә, кейінгі ұрпақ елін, жерін қорғаған ата, ағаларына қарыздар. Қарыздың өтеуі еске алып ескерткіш қоюмен қатар, солардан үлгі, тәлім алып, елінің ертеңін ойлап, еңбек ететін тәрбиелі жастарымыз болмақ. Ескерткіш тұрғызуға бастама көтеру, айту оңай. Сол ескерткішті қоюға мемлекеттен рұқсат алудың өзі оңай шаруа емес. Осы жылдың 20 наурызында Ж. Тәшеневтің туғанына 100 жыл толады. Ескерткіш қою жайлы айтылып жатыр. Нәтижесі қалай, мерекелік шара өте ме, оны да ойластырып жатқан билік пен белсенді азаматтар бар шығар деген зор үмітпен жазбаны аяқтадым. Мемлекет те өз қайраткерін халыққа қаратып қоймай, ел ардақтысын  ұлықтауды қолға алады деп сенеміз. Келер күніміз арайлы, мерекеміз мәнді,  бірлігіміз берекелі, ниетімізге, көңіліміз  сай болсын, ағайын!

 

Дахан ШӨКШИРҰЛЫ