Әңгіме

Ермұрат жаратылысынан қол қусы­рып қарап отыруды су­қаны сүй­мейтін қағылез жан. Қарай­ған пенде көрсе ұдайы өбек­теп, именшектеп, иіліп тұра­­ды. Қырықтың бел­ортасынан

Түн жарымында бір топ ит қала шетіне төгілген қоқысты тіміскілеп жүр. Оларды бастаған қарала қартаң төбеттің аты Орит. Ол  қалай

«Ашу – дұшпан» деген рас екен. Ашуланған кезде адам баласын жақтырмай кетесің ғой. Мен ашуланған кезде келіншегім үйде аяғының ұшымен

Бірде ақиық ақын Мұқағали Мақатаев көшеде такси ұстап тұрса, қасына бір такси тоқтаған екен. Сонда Мұқағали: — Шопыр бала, Шопыр

1. Шыбын. Оның іздегені – нәжіс. Гүлзардың ішінен боқты тауып, тек соған қонады. Сасық иіске құмар. Себебі, жұпар иісті сезбейді.

Деген сөз сонау заманда Қарашашы өліп, оны қайғырған Жиренше шешеннің аузынан қалған сөз екен деген аңыз бар. Жиренше 14-15 ғасырда

Мөңке би түс көріп, сол түсін Сырым батырға жорытпақ болады. — Бір жолы бәйгеге 40 ат қостым, біреуі де бәйгеден

«Шетелдіктерге, әсіресе ТМД-лықтарға, бөтен елді түсінгеннен қабылдамай тастау оңай. Себебі, Жапонияда өтірік айтуға болмайды, уәде беріп тұрып — орындамау деген

Ауылда Әтіркүл есімді әпкем бар. Ес білгелі ауылдан аттап еш жерге шыққан емес. Қарапайым даланың адамы. Жуырда елге жол түсіп