Әңгіме

«Анкәбут» сүресінің 41-аятында былай бұйырған: «Аллаһтан өзгені дос тұтқандар; ұя жасап алған өрмекшінің мысалы сияқты: Шын мәнінде, үйлердің ең осалы

Алаңдаулы əйел гинекологқа келіп: — «Дəрігер менде күрделі мəселе, не істерімді білмеймін, маған көмектесіңізші! Менің ұлым əлі бірге толмады, ал

— Аттың жалын кім өрген? — Перінің қыздары. — Иен құмда ұйығып жүрген Бекторы өзінің самайын сіркеден арылытып алсын! —

Есек жолбарысқа: — Шөп деген жасыл, — депті. Жолбарыс оған: — Жоқ, біз көк шөп дейміз ғой, — деп жауап

Айналамыздағы адамдар, таныстар, достар, өзіміздің жанымызға үңілер болсақ, қызық, тылсым нәрсе көп. Адасды адам емес, адамның өзі өзін-өзі өл-өлгенше толық

Ыдыс-аяғы сылдырламайтын отбасы болмайды. Бұрын айқай көрмеген ерке келіндер кейде мұндайда төркініне тұра қашады. Лаж жоқ, барып, алып қайтуың керек.

(әңгіме) Бір-бірімізді жетектеп жүріп, өмір қиыншылықтарын бірге жеңіп келеміз.Әкемнің қалай балдақ ұстауға мәжбүр болып қалғанын білмеймін. Оның айтуы бойынша, мен

Қатты жақсы көретін адамыңды да уақыты келгенде ұстап қалма. Бұл бауыр басып қалмаудың ұлы заңы. Махаббатыңды жоғалтудан қорқып оны ұстап

Алыстан ат артып іздеп келген құрдасы үй иесіне: – Ассалаумағалейком! – деп сәлем берді. Үй иесіне: – Уағалейкумассалам. Аттан түс,

Сауық құрып түзден оралғанымда налыған кейіппен : «Қасқырға қарындасыңды емес, сені тастауым керек еді» дегенін түсіне алмап едім. Ендігі әңгімені