Әңгіме

…Персия патшасының Абдулла атты уәзірі бар еді. Соның заманында жұрт бұзылыпты. Бір күні уәзір патшаға келе жатқанда халық қамап, «Дегенімізді

Шолтыр деген баласына көңілі толмайды екен. — Балам жасықтау, көрегендігі, көргендігі сезілмейді, нағашыларына тартып кетті-ау деймін, бұл баламнан дұрыс тұқым,

Қолына үлкен дүрбі ұстап, жан-жақты шолып отырған балаң жігіттің дауысы кенеттен оқыс шықты: – Көке! Ананы қараңыз, арқар! Қыр басында

Өткен ғасырдың 80 жылдары біздің ауылда бір татар жүруші еді. Әлгі татар балтаны қолданып ағаштан ою ойған шебер еді. Ауылдағы

Бір күні бір жұмысшы бастығына келіп шағымданыпты: — Біз екі жұмысшымыз екеуміз де бірдей жұмыс істейміз, бірақ ана адамның айлығы

Бала күнімде әкемнің бурыл айғыры болатын. Бір-екі қант тістетпесең үйді айналып шықпайтын. Айдасаң да кетпейді . Алды аяңдап, арты желетін

Ертеректе бір бай болған екен. Ол бай байыған сайын жаңа үйлер салады. Бірақ оған көңілі толмай тағы да биік үйдің

«Ән де адам секілді, о баста өз қайғысы, өз қуанышымен бірге туады»-деп отырушы еді Шәмші, оның бұл сөзінің растығын «Қайықта»