Поэзия және проза

Кез келген ұрпақтың, әсіресе мұрагер мен мирасқордың ежелден келе жатқан бір міндеті бар. Ол — өсиетті бұлжытпай орындау болса керек.

Ассалаумағалейкум! Бүгінгі қасиетті жұмамен қатар келген көрісу күні, амал мерекесі құтты болсын! Еліміз аман, жұртымыз тыныш болсын! Үміт – баған

«Байлығымыз — бірлік!» деп ұрандаған, Тектілердің бесігі — Тұран далам. Шартарапқа сен жайлы жыр төгеді Қанат қаққан ұяңнан қыран балаң.

Ауасы қандай тұп-тұнық, Жұтар ма едім, тік тұрып. Сауығып кетсін Сәуле әпке, Еліне сөзін ұқтырып . Тура келсе, турайды, Жүгенсізді

(Қасым Аманжоловпен жолығысқан бір күндерде. Мұзафар Әлімбаевтың естелігінен) ■ 1949 жыл, мамыр айының аяғы. Қазақ кеңес әдебиетінің қайраткерлері Мәскеуде онкүндік

«Бақыт – ақшада емес»,- деді қарт адам… Түрінде тұр… Азған. Тозған. Шаршаған. «Уақытымды саттым. Көп ақша таптым… Ал соған, Өмір

Қызды ауылдың сыртынан, Қылаң еткен жиырма бес. Қызды көрсем қиқайып, Құлай кеткен жиырма бес. Суға келген жеңгейге, Ұнай қалған жиырма

Мың бір түн – Өмір Кітапты, Мың рет оқы, мейлің, Сен. Есепке құрған бақытты, Мың-миллион теңге деп жүрсең… Оқи бер

Өр тұлғасы тауға айналып, Көк тіреген құзар шыңнан дулығасы аумай қалып, «Күлдір-күлдір кісінеген күреңдей» боп, …Күре тамыры білеудей боп, Кесек