Ана жүрегі

Әйел – әлемнің ажырамас бөлігі. Әйел – адамзаттың анасы. Әйел – тіршіліктің бастау бұлағы. Әйел – бақа басты еркектің қосағы.

Әйел керемет жаратылыс иесі. Қайдан, қашан көшіріп сақтап қойғаным есімде жоқ, компьютерімдегі құжаттардың арасынан тауып алдым. Әр әйел өзінің ғажап

Әйелінің сөзінен шықпайтын бір жас адам: «Шешең ертелі-кеш тамақ жей береді, еш тоймайды, мұның көзін құрт!»,- деген әйелінің сөзіне сеніп,

Сен күрсінсең қарс айрылып жүрегім, Мен де бірге қайғы шегіп жүремін. Сол себепті күні-түні Тәңірден Саған саулық бере көр деп

Ұялы телефоныма өз әйелімнің атын Хадиша деп жазып қойдым. Кім біледі, оған да бір себептер болған шығар. Өзіне бұл туралы

Тіршілік сыйлап, пейілін бөлген жолыңа, Бір жан бар күйген, ашыңа дағы, тоғыңа. Ақ қырау шалған самайын ғазиз анаңның, Ең соңғы

Жиенбай жырау. Үш жүзге мәлім болған Алшын, Кете тайпасының, Құлыс аталығынан Жиенбай жырау Дүзбенбетұлы(1864-1929) жайлы ұстазым, Машарап Әлиевтен(1916-1987) естіген әңгімем

Ас үйде тамақ әзірлеумен әбігерге түсіп жатқан анасының жанына ұлы жүгіріп келді. Ештеңе деместен, бір жапырақ қағазды қалтасына салып кетті.

Шайбани әулетінен Ауф бин Мухаллим текті жерден үйленген еді. Әйелі Харисқызы Умама да қызын ерекше әдеппен тәрбиелеп өсірді. Бойжеткен қызын

Бала кезден бірге өскен Бахон деген көршім әрі құрдасым бар. Түрі моңғолға ұқсағандықтан, мазақтағанда маңғол дейтінбіз. Шешесі бурят қызы болатын.