«Қарапайым етікші және бай клиент»
Ертеде бір ауылда қарапайым, адал еңбекпен күнелтіп жүрген етікші өмір сүріпті. Ол өзі ісіне шын ниетпен кірісіп, әрбір аяқ киімді аса мұқият жөндейтін, еңбекқор жан екен. Әрине, табысы көп болмағанымен, ол өзіне жететін қарапайым өмір сүру салтына қанағат етіп, ешкімге шағым айтпайтын.
Бір күні ауылға бай саудагер келеді. Ол өте кербез, сәнқой адам екен, үнемі қымбат киімдер киіп, бәрінің назарында жүруді ұнатады. Бай саудагердің әдемі етіктері жыртылып қалып, ол етікшіні тауып, етігін жөндетуге келеді. Етікші оны жылы жүзбен қарсы алып, етікті алып, жұмысқа кірісіп кетеді. Бірер уақыттан кейін етікті мұқият жөндеп, иесіне қайтарып береді.
Саудагер етігін қарап, етікшінің ісіне қатты таң қалады да, оған ризашылығын білдіріп, көп ақша ұсынады. Бірақ етікші:
— Жоқ, мен адал еңбегім үшін белгіленген ақыны ғана аламын. Сіздің жомарттығыңызға алғысымды білдіремін, бірақ маған бұл жеткілікті, — дейді.
Саудагер таңданып, етікшіден:
— Сіз мұндай аз ақшаға қалай қанағат етесіз? Көп ақша тапқыңыз келмей ме? — деп сұрайды.
Етікші оған былай деп жауап береді:
— Байлық менің бақытымды арттырмайды. Мен үшін өмірдің мәні – адал еңбек пен өзімнің кішкентай әлемімде тыныштықта өмір сүру. Менің барым – өз ісімді адал әрі мұқият жасау. Өмірімде қарапайымдықты сақтап, қанағат қылу арқылы өзімді бай сезінемін.
Саудагер бұл сөздерді естігенде ойланып қалады да, етікшіге терең ризашылығын білдіріп, ауылдан кеткенше оның адалдығы жайлы ойға қалады.