«Мен қайда барсам да, Табыс пен Байлық міндетті түрде менімен бірге еріп жүреді»

Бір әйел үйінен сыртқа шыға бергені сол екен, есігінің алдында отырған нұрлы жүзді қарияларды көреді. Олардың шаршап отырғандығын байқаған әйел сәлемдескен соң:
— Үйге кіріп тынығып алыңыздар. Шаршаған сияқтысыздар. Қонақ болыңыздар, — дейді.
Қариялар:
— Отағасы үйде ме? — деп сұрайды.
— Жоқ, әлі жұмыстан келген жоқ.
— Олай болса отағасы келсін, сосын кірерміз, — дейді қариялар.
Күйеуі жұмыстан оралған соң әйелі болған жайды баяндап береді.
Күйеуі:
— Қонақ – үйдің құты емес пе? Дереу шақырып кел, ас ішіп, әлденіп алсын, — дейді.
Қариялар әлі отыр екен. Әйел:
— Отағасы келді, үйге кірулеріңізді өтінемін, — дегенде қариялардың бірі:
— Біз үшеуміз бірге кірмейміз. Мына қарияның аты – Байлық, ал мына кісі – Табыс. Менің атым – Сүйіспеншілік. Біреуімізді таңда, — дейді.
Әйел ойланып тұрып:
— Ендеше, Сүйіспеншілік ата, жүріңіз, — деп үйіне кіргізбек болғанда үш қария да бірге үйге кіреді.
Дастархан басына отырып, жайғасқан соң Сүйіспеншілік күлімсіреп:
— Егер сендер Табысты немесе Байлықты шақырғандарыңда қалған екеуміз сыртта қалар едік. Алайда сендер бірінші мені шақырдыңдар. Ал мен қайда барсам да, Табыс пен Байлық міндетті түрде менімен бірге еріп жүреді, — депті.