Осы бір сөздің мағынасына терең үңіліп көрдіңіз бе?

Күнделікті күйбең тірлікпен жүріп шүкір айтуды ұмытып кетіп жататынымыз жасырын емес. Алланың әр күніне алғыс білдіріп, деніміздің сау болғаны үшін, таңнын атқаны мен күннің батқанын көру бақытына ие боп жүргеніміз үшін, көрген әр жақсылығымыз үшін Аллаға шексіз мадақ айтуымыз қажет. Себебі осы мүмкіндіктерден айырылып күн кешіп жатқан жандар қаншама?! Бір қадам аттаудың өзі мұң болып, төсекке таңылып жатқан немесе табиғат сұлулығын бір көруге зару боп жүрген зағип жандардың тағдыры сізді ойландырып көрді ме? Əйтсе де ондай жандардың өмірге деген құштарлығы ерекше. Себебі олар он екі мүшесі сау адаммен салыстырғанда өмірдің мәнін әлдеқайда терең түсінеді, жүрегімен ұғынып сезінеді, олар үшін әр секунд мәнді, әр сағат қайталанбас сәт, әр күн қайтып келмес жылға татиды. Олардың көкірегі асқақ арман мен қиялға толы… Ал ең бастысы- үміт! Олар әр күніне ерекше үмітпен қарайды, әйтеуір бір жақсылықтың боларына, жарқын күндердің туарына сенеді, сөйтіп өзін-өзі жігерлендіре, қайрай түседі. Оған қанша төзімділік қажет десеңізші! Бір қиындық туа қалса салы суға кетіп, өмірдің еш мәні жоқтай, баз кешіп, түңіліп кететін пенде атаулыға бұндай қиындықтарды бастан өткеру, сабырлық таныту-қиынның қиыны…