Сөз — құлын да, ой — жылқы.

Өмір – өнер болғанда, өнер – өлшем. Өнер – өлшем болғанда, өлшем – үнем. Ал үнем – тірліктің күре тіні.

Тіс тимеген шөп жесір, құс қонбаған көл жесір.

Адамның адамдығын — оның басқаға, басқаларға шын зәрулігімен өлшеуге болады.

Кем талант — мүмкіндігінше, шын талант — қалағанынша жазады.

Кем талант — кемтар талант.

Шын режиссура – жүрек сияқты: соққаны білінбейді.

Сөз — құлын да, ой — жылқы.

Кейбір адамдардың бағасын жауының санымен де өлшеуге болады.

Кісілігін жоғалтпаса — жауыңның қайсыбір иттігін кешіруге де болады.

Зады, бірегей тұлғаларға, бірегей кітаптарға сын есім жүрмейді

Келер қазақтың да ішетін уы мен балы — Абай.

Ой ойнамай – сөйлем жоқ.

Ойдың жанарға жеткен жылтылындай – жанардың жарығы да жанға түседі.

Текстің дәмін алудың төте жолы — талмай оқу.

Ақынды прозамен тексеріп алса — теріс емес.

Ең терең идеялар — қиын идеялар. Өнердің түбіне сорпа бетіндегі майдай қалқыған түсінікті идея жетеді. Жазушының бір міндеті — идеяны ашу емес, оны мұзартқа көміп, мұнармен бүркеу. «Шайнап берген ас болмас». Оқушы шыңғырғандай болып қиналса несі ерсі? Алсын қамау терін!

Сауалы бұйрық тектіге – солқылдақ жауап жүрмеген.

Ел ділімен танылмақ.

Даусызға дауды дауасыз айтқан…

Кектің көзі – Махамбет.

Өлімге берер жаным бар – пендеге берер арым жоқ.

Экономикалық қауіпсіздіктің мәселесі, ең алдымен, — ұлттық қауіпсіздіктің мәселесі.

Өнердің өмірден айырмашылығы — өнер өмірден үйренбейді.

Үлкен арман сабырда жатады.

Жақсы кітап – ұяттың антологиясы.

Өзгенікін еске түсіруден өзіңдікін еске түсіру күшке түседі.

Есесін жіберген ел — ел емес.

Әр сөздің өз ұяты бар.

Ұяла алмаған — тірі өлік.

Сүрінгенін секіргендей көрсете білер бар.

Өнердің өз өткені, өз бүгіні, өз логикасы мен динамикасы бар.

АСҚАР СҮЛЕЙМЕНОВ